آتش سوزی یکی از اتفاقات غیر مترقبه ای است که ممکن است به دلایل مختلفی مانند خطاهای انسانی و یا عوامل دیگر اتفاق بیفتد. وقوع آتش سوزی در ساختمان های مسکونی، اداری، تجاری، صنعتی و … (کپسول آتش نشانی)

که افراد زیادی در آن ساکن هستند می تواند سبب بروز خسارات جانی و مالی زیادی گشته و هزینه های بالایی را به بار آورد. پیشگیری از وقوع آتش در وهله اول اهمیت بسیاری داشته

و نیاز است تا از ابزارها و تجهیزات گوناگونی که برای این منظور طراحی شده اند در ساختمان ها استفاده کرد. پس از آن نیاز است تا در صورت وقوع آتش سوزی اقدامات مناسب را برای کاهش هرچه بیشتر خسارات انجام داد.

سیستم اعلام حریق یکی از سیستم های هشدار دهنده می باشد که وقوع آتش سوزی یا مواردی مانند تجمع دود و مونوکسید کربن را به ساکنین ساختمان هشدار داده

و موجب می شود تا افراد قادر به انجام اقدامات سریع برای پیشگیری از خسارت باشند. با توجه به اهمیتی که این موضوع دارد در این مقاله قصد داریم تا به مطالبی در مورد سیستم اعلام حریق بپردازیم و تمام آنچه که در مورد سیستم اعلام حریق باید بدانیم را با هم امروز با هم بررسی کنیم.

با ایمن عارفی در این مقاله همراه باشید و لذت ببرید.

استانداردهای سیستم‌های اعلان حریق

از جمله استانداردهای سیستم‌های اعلان حریق می‌توان به UL، LPCB، EVPU، EN-54، NFPA72، BS5839 نام برد.

در طراحی سیستم های اعلام حریق تجهیزاتی برای کار انتخاب می شوند که به طور مشخص برای دست یابی به اهداف پروژه تولید شده باشند و همچنین انتظار می رود تا روش های نصب به صورت استاندارد در مرحله طراحی مشخص شوند. (کپسول آتش نشانی)

ضوابط ملی برای نصب سیستم های اعلام حریق در کشور های مختلف مراجع متفاوتی دارد .مثلا این ضوابط در آمریکا توسط انجمن ملی حفاظت در برابر آتش ارائه شده است . این دستور العمل به طور گسترده مقبول است و مورد استفاده قرار می گیرد.

• در ایالات متحده آمریکا:   NFPA
• کانادا:  ULC
• بریتانیا:    BS 5839
• اروپا:   EN 54

دستورالعمل های فوق دستور العمل های جامعی برای نصب سیستم های اعلام حریق می باشد. این دستور العمل ها در ایران بصورت گسترده مورد قبول و استفاده می باشند .

انواع سامانه‌های اعلان حریق

سیستم ‌هاي اعلام حريق به سه گروه آدرس پذير، متعارف و بدون سيم (وايرلس) تقسيم مي ‌شوند که هر يک از اين سیستم ‌ها خود به دو گروه خودکار و دستي تقسيم مي‌ شوند .در سيستم‌هاي دستي، شستي اعلام حريق، تنها منبع تشخيص حريق است.

در واقع کار تشخيص حريق در اين گونه سيستم‌ ها فقط به انسان سپرده شده ‌است و در مکان‌ هايي که انسان حضور ندارد، کاربردي ندارند. بر خلاف اين گونه سيستم ‌ها، سيستم ‌هاي اعلام حريق خودکار، وابستگي کمتري به تشخيص انسان دارند.

سيستم‌ هاي خودکار، به دو گروه آدرس‌ پذير، و غير آدرس ‌پذير تفکيک مي ‌شوند. در سيستم آدرس‌ پذير، علاوه بر اعلام حريق، محل دقيق وقوع آن نيز مشخص مي‌ شود.

تجهیزات جانبی متصل شده به سیستم اعلام حریق

این تجهیزات در سیستم های آدرس پذیر توسط یک ماژول ورودی خروجی و در سیستم های کانونشنال بر روی رله فایر کنترل پنل نصب می شوند . این ارتباط به سیستم اعلام حریق اجازه می دهد تا تجهیزاتی از ساختمان را کنترل کند، (کپسول آتش نشانی)

• درب های خروج ساختمان را باز کند
•  سیستم های تهویه هوا را خاموش کند
• و یا فن فشار مثبت را روشن نماید
• تابلو های خروج اضطراری را روشن کند
• و یا شیر های گاز را ببندد .

تجهیزاتی که به صورت خودکار فعال می شوند

این اجزا به عنوان ورودی های  کنترل اعلام حریق عمل می کنند و بر اساس سنسور هایی که دارند اطلاعات را برای کنترل پنل ارسال می کنند در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر وظیفه تشخیص حریق با کنترل پنل اعلام حریق است

و تجهیزات فقط اطلاعات محیط را برای کنترل پنل ارسال می کنند و کنترل پنل بر اساس سناریو هایی که از قبل تعریف شده در مورد اخطار حریق تصمیم گیری می کند . در سیستم های اعلام حریق متعارف این وظیفه بر عهده دیتکتور است

دستگاه هایی که به صورت خودکار فعال می شوند می توانند فرم های مختلفی داشته باشند. هدف از این فرم های مختلف تشخیص تغییرات فیزیکی مربوط به آتش در محیط است؛

• حرارت: دتکتور حرارتی

• دود: دتکتور دود

• انرژی تابشی یا شعله : دتکتور تابشی یا فلیم دیتکتور

• گاز مونوکسید کربن: دتکتور گاز سنج (کپسول آتش نشانی)

• نوآوری های جدید می توانند از دوربین ها و الگوریتم های کامپیوتری برای تحلیل آثار ظاهری آتش در مواردی که سایر روش های تشخیص مناسب نیستند یا امکان استفاده از آنها وجود ندارد استفاده کنند که به طور نمونه می توان به سیستم Signifire شرکت Fike Corporation اشاره کرد.

شارژ کپسول آتش نشانی

شارژ کپسول آتش نشانی